Asiel in Nederland: hard beleid, humane praktijk

22 - 05 - 2012 ► 09:14



Asielzoekers die in eerste instantie niet worden toegelaten, krijgen in de bezwaar- of beroepsprocedure of bij de tweede aanvraag vaak alsnog een verblijfs-vergunning. Dat ontdekte de Leidse migratiehistoricus Tycho Walaardt, die in april op zijn onderzoek promoveerde.

Bij het behandelen van vluchtelingen kijken ambtenaren vaak als eerste naar de wetgeving en naar beleid: wie verdient wel en wie geen toelating? De reden voor de eerste afwijzing is vaak het niet voldoen aan de definitie van ‘vluchteling’. Daarnaast wordt het verhaal van de vluchteling vaak niet geloofd.

Nadat advocaten een bezwaarschrift indienen of beroep aantekenen, stuiten zij op het strenge beleid van het ministerie van Justitie. Walaardt, die asielzaken onderzocht uit de periode 1945-1994, ontdekte dat dit beleid echter veelvuldig werd gecombineerd met een humane praktijk. De vluchteling wordt niet meer beoordeeld op zijn vluchtelingenstatus, hij wordt toegelaten op humanitaire gronden. Wat de vluchteling vervolgens vertelt, speelt een grote rol. Wanneer iemand getraumatiseerd, bekeerd of verwesterd is, zal hij eerder een verblijfsvergunning krijgen dan wanneer hij dat niet is.

Hollandse gastvrijheid


Walaardt kon binnen de persoonsdossiers precies zien welke argumenten beslissend waren. Pleitbezorgers veranderden hun argumenten of lieten ze juist terugkeren. Zo kwam het argument ‘Hollandse gastvrijheid’ veelvuldig voorbij. Wanneer bij een tweede asielverzoek bleek dat de asielzoeker niet kon worden uitgezet en steun kreeg van het Nederlandse publiek, reageerde de overheid minder streng dan bij het eerste verzoek. Vervolgens benadrukten de autoriteiten dan dat het hier een uniek geval betrof.

Medelijden


Als verklaring komen diverse argumenten voorbij, varierend van de duur van de procedure tot medelijden met de vluchteling. Walaardt meent dat alle partijen gebaat zijn bij deze combinatie van een streng beleid en een humane praktijk. “We kunnen blijven uitstralen dat we heel streng zijn, zodat er niet ineens nog meer asielzoekers naar ons land komen. Uiteindelijk zijn we helemaal niet zo streng. Dikwijls is het uitzetten te ingewikkeld, omdat er te weinig bewijs is dat het herkomstland veilig is en er vanuit Nederland veel steun is voor de asielzoekers,  in de vorm van actiegroepen.”

Anne Gotink



Geen reacties mogelijk.

artikelen van Anne Gotink:
Asiel in Nederland: hard beleid, humane praktijk
Stoppen met roken heeft ook na 40 jaar nog zin
Meer wetenschap op Holland Doc 24